مطالعات مردان

در همین خصوص و با توجه به ضرورت تبیین اهداف و عواقب اجرای این سند، گفتگویی با «دکتر حسین روزبه» استاد دانشگاه و کارشناس مسائل بین الملل انجام دادیم که در ادامه ارائه می گردد؛

بسم الله الرحمن الرحیم

در خصوص بحث پیرامون سند 2030،‌ باید قدری عقب برویم و ابتدا ریشه تقابل گفتمانی جمهوری اسلامی و غرب را بررسی کنیم. امروز در جهان یک تقابل جدی وجود دارد، دو نحله فکری و آبشخور فکری سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در مقابل هم صف بندی کرده اند.

یک جریان در ایران وجود دارد با ادعای اینکه ما از لحاظ تاریخی صاحب فکر و تمدنیم و از نظر هویتی کاملا یک تفکر ریشه داری مثل اسلام داریم. یعنی تمدن ایرانی به علاوه هویت اسلامی داریم که قادر و مایل است نظام سازی- اعم از اقتصاد، فرهنگ، سیاست،اجتماع، ‌خانواده و ....- و فرهنگ سازی کند. این ادعای یک جریان است که ایرانیان می توانند با این بحث هویتی و مایه های قوی تاریخی و اسلامی نظام سازی کنند. جریان دوم در برابر این جریان هویتی و اسلامی قائل به تحمیل سبک و سلیقه و نظامات فکری و اجرایی به مردم جهان است که ما از آن با نام جریان سلطه یاد میکنیم.

در جریان ما، مردم انقلاب کردند که بگویند نظامات حاکم بر جهان را نمی خواهند. که در 22 بهمن 57 این انقلاب به مرحله پیروزی می رسد. اما این پیروزی، ‌برای این جریان پایان کار نبوده و تازه آغاز دوران ساختار سازی تفکری است.

قدرت سیاسی ای که به دست آمده، به جلو حرکت میکند، یعنی به کجا؟ نظام اسلامی را بسازد. بعد ساختار سیاسی و قانون اساسی و اجزای حاکمیت بنا نهاده شود، و اصلاح ساختار موجود به سمت ساختار جدید رو به جلو انجام پذیرد. که اتفاقا به بهترین وجه انجام شد. یعنی در حوزه ساختار مردمی یک ساختار اثر بخش کارآمد، یک سبک معجزه بخش نظیر جهاد سازندگی ایجاد می شود، در حوزه امنیت ساختاری مثل سپاه و بسیج شکل می گیرد و سپاه به عنوان عقبه راهبردی تجهیزکننده به میان می آید.  با همین دو بخش نظام امنیت و اجتماع را ساخته و اقتصاد را هم در دل جهاد سازندگی می سازد. اینجا بد نیست اشاره کنیم اتفاقا دوستانی که دائم مردم مردم می کنند، ضدمردمی ترین حرکتی که کردند انحلال مردمی ترین نهاد این کشور یعنی جهاد سازندگی بود.

خب این تفکر هویت بخش (جریان ایرانی- اسلامی) حتما معارض دارد. به صد دلیل که کوچکترین دلیلش موقعیت ژئوپولوتیک ایران است. یعنی در منطقه ای قرار دارد که خیلی خاص است و برای هر نحله ای مهم است. چه دست جریان انقلاب اسلامی  باشد و چه دست نظام سلطه، رقابت بر سر این است.

خب در این تقابل یک ایرانِ الان داریم و یک ایرانِ آینده. ایران آینده را کسی می سازد که الان مهد کودک است. سن و سال ما جنگ را دید و امام یادمان می آید، ولی اینها دارند همان حرکتی که سال 42 یا قبل تر حتی سال 37 شروع کرد و طیفی از جریانات و طبقه ای از نخبگان ایرانی و اسلامی را تربیت کرد، آورد در صحنه،‌ نسل را ساخت و انقلاب کرد، همین حرکت را علیه ما مهندسی معکوس می کنند. 2030 به نظرم با تمام فجایعی که در حوزه نظام آموزشی دارد، در واقع  خطر اصلی اش آنست که میرود به سمت نهادهای پایه ای ما؛

کسی که می¬آید دانشگاه تقریبا ریشه ها و بنیان های فکری اش شکل گرفته، یعنی تغییرش کمتر است و شخصیتش شکل گرفته است. هویت و ساختار سیاسی و فرهنگی و اجتماعی اش شکل می گیرد و تعلقاتش معلوم می شود. خب اینها دارند ریل گذاری روی تعلقات می کنند، ریل گذاری روی هویت می کنند. این سند میخواهد ایدئولوژی زایی کند، یعنی آموزش و پرورش بدون ایدئولوژی باشد؛ خب این خودش یک ایدئولوژی است، یعنی نوع نگاه میدهد. ایدئولوژی یعنی عینکی که باهاش می بینید. اینها می گویند هیچ عینکی جز عینک ما قبول نیست. خب داستان چیست؟ این عینک هست یا نه؟ نگرش هست یا نه؟ پس اینکه به  بهانه آموزش و اینها آمده اند جلو چیز دیگری است. آموزش بدون ایدئولوژی مسخره و خنده دار است است،‌ مثل هوا بدون هوا، فرهنگ بدون فرهنگ،‌ نگرش بدون نگرش! پس آموزش بدون ایدئولوژی نمی شود،‌حالا باید بحث کنیم که چرا ایدئولویی شما؟ اصلا کدام ایدئولویی؟

دم دستی ترین تحلیل اینست که پذیرش سند 2030، امضای مسئولین ساده لوح و ساده اندیش ماست در پای سند بی کفایتی مردم ایران. مسئولین با پذیرش این سند، ملت را بی کفایت تفسیر کرده اند. یعنی ملتی بدون کفایت عقلی که توان تربیت فرزند خود را نداریم."ما" که می گویم یعنی هم من پدر و مادر، هم من مسئول و هم من حاکمیت. این اوج خود باختگی فرهنگی است. برخی حواشی انسان را آزار می دهد. مثلا در بحث آموزش جنسی می گوید باید آموزش باشد تا رفتار جنسی مناسبی داشته باشند که بعدا در زندگی مجبور به جدایی نباشند. خب زندگی با فهم مشترک شکل می گیرد و اینطور پایدار است. باشد ما همان آموزش جنسی که شما میگویید را می دهیم ولی سوال این است الان در جاهایی که آموزش داده اند همه چیز درست شده است؟ 

اصلا 2030 از دید من تصرف جایگاه های تصمیم ساز نظام اسلامی در حوزه آموزش و تربیت توسط نظام سلطه است. این به این معنا نیست که ما تعامل نمی کنیم با کسی، اتفاقا ما نتیجه تجربه های بشر را دیده ایم و تاکید داریم که خودمان مدل داریم.

خب بنده به بعضی از کسانی که این سند را امضا کرده اند گفتم 2030 یعنی که ما دیگر توان ساختن رئیس جمهوری مثل شما را نداریم. ما یک تفکری داشتیم،‌ یک برنامه ای داشتیم که شما را ساخته؛ شما الان خودت برای این مملکت رییس جمهور می سازی ولی 2030 می خواهد یکی دیگر در آینده برای ما رئیس جمهور بسازد.

خب ما می گوییم شما با این ایدئولوژی با تجارب جهانی ای که دارید جایی بوده که این مدل را پیاده کنید؟ می گویند بله در اکثر کشورها. می گوییم خب می شود به ما بگویید رفتارش در حوزه خانواده چیست؟ می گویند برنامه و مدل این سند 2030 یعنی توضیح دستگاه و روش تولید انسان، اینکه آدمها اینطور ساخته می شوند. در حوزه رفتار جنسی People Unlimited ؛ مردمان بدون مرز، بدون حد. خب یعنی چه؟ یعنی آموزش هم جنس بازی. 

مشکل ما و در واقع مشکل جریان انقلاب برای دفاع از خودش و مظلومیت نظام، این است که ما در الفاظ گیر میکنیم و الفاظ بسیار مغلل و مبهم است و حتی بعضی مواقع خیلی خوشگل و آبدار است و این کار را سخت می کند. مثلا ما که مخالف توسعه نیستیم. تازه وقتی development ترجمه می شود به توسعه و توسعه از واسع العلیم می آید، خب شد یک کلمه زیبا و جذاب با عقبه قرآنی!! اینطور می آیند مفایم زیبا با محتوای زشت را غالب می کنند به مردم.

درست است که اولین کلمه إقرأ بود ولی اگر با نگاه پیامبر به إقرأ بپردازیم، از دل این نگاه سند 2030 در نمی آید. إقرأ با کدام نگاه؟ پیامبر یا جان لاک؟ این دو نگاه است.

بنده وقتی فرزندم را به مدرسه می فرستم، توقع دارم به عنوان پدر به من احترام بگذارد. با اجرای سند2030 این توقع تبدیل به توهم می شود. ما خیلی ساده باید این را به مردم بگوییم. پیچیده نکنیم موضوع را.

نخبگان ما امروز نسبت به این سند گنگ و مبهمند که واقعا با اجرای این سند در سطح جامعه چه اتفاقی قرار است بیافتد؟ چه خانه ای ساخته می شود. خانه ی روی آب؟ خیر اصلا خانه ای نخواهد بود که حالا روی آب باشد. توهم خانه است. خانواده در غرب فروپاشیده. در سند تصریح دارد به خانواده های تک والدی. خانواده های با دو والد یکسان. اینکه دیگر خانه نیست. باغ وحش از این بهتر است. منتها ما اینها را نمی گوییم. 

یا در حوزه فرهنگی- فارغ از نگاه اسلامی و خارج از آن- جایگاه زن کجاست؟ مادر جایگاهش کجاست؟ همسر جیگاهش کجاست؟ اصلا ما میخواهیم ایرانی باشیم اسلام به کنار. برخی ها فقط ادعا می کنند می خواهند ایرانی باشند. اتفاقا ما میخواهیم بگوییم اینطور نیستید، چون خیلی از خطوط قرمزی را که اسلام تعیین کرده در نگاه ایرانی پررنگ تر و تند نر است. مثلا بحث ناموس در فرهنگ ایرانی کجاست؟ ایدئولوژی زایی سند 2030، یعنی ناموس زایی از اندیشه ایرانی. حالا میخواید قبول کنید؟ خب بفرمایید. حالا نکته بعد ما این است اجازه می دهید ما با خود شما شروع کنیم؟ خب بسم الله امضا کردید خودتان هم شروع کنید و انجام بدید. چرا زن و فرزند خودتان را می برید در خانه و هزار پستو تا کسی نگاه چپ به اینها نکند ولی به زن و بچه مردم که می رسید ایدئولوژی زایی می شود؟ به ما می گویند این نگاه شما ، نگاه قرون وسطایی است. عیبی ندارد اصلا با همین نگاه قرون وسطایی، چرا خودتان نمی آیید جلو؟ چرا نوبت به خودتان که می رسد فرزندانتان را می برید در مدارس خاص مذهبی سال1350 ؟ مدارس شبکه 1350. اولین چیزی که به آنها آموزش می دهید همان چیزی است که با امضای این سند زدید زیر آن.

من به نظرم در نقد این سند تمرکز مطلق بر مفاهیم اشتباه مطلق است. البته حتما لازم است برای شناخت سند مفاهیم را بشناسیم. اما  اگر قرار است این سند برای مردم تبیین شود تمرکز صرف بر مفاهیم غلط است. حتی برای تبیین نخبگانی این سند باید ترکیبی عمل شود. اشتباه برخی دوستان این است که فقط بر مفاهیم تمرکز می کنند. باید به مصداق برسیم. تضاد ایدئولوژیکی وقتی می شود چاقو در دست پسر علیه پدر. این تضاد است. اینکه ما بگوییم سکولاریم، اومانیستیم یا دینداریم  مردم میگویند خب همه اینها آدمند، همشون غذا میخورند و ...؛ ولی اگر گفتیم با اجرای این سند،بچه ها به خواهران خودشان هم تجاوز می کنند. کما اینکه در سوئد شده،‌پیشرفته کشوری که به لحاظ توسعه به پیش می رود.

 الان 67 درصد نوزادان متولد در فرانسه پدران خود را نمی شناسند. وقتی حلال زادگی را به شاخص های بهداشتی اضافه کنیم و ارزیابی مجدد کنیم گینه بیسائو، اردن و کشورهای اینچنینی مثل سودان و سومالی میان اول لیست و فرانسه با 70 درصد زنازادگی می رود آخر. مگر اینکه دوستان بگویند ما از بحث زنازادگی عبور کردیم.

ببینید من همیشه از آزادی بیان حمایت کردیم. اصلا کلمه حقی که در آزادی بیان نتواند حقانیت خود را ثابت کند باید ریخت دور. منتها ما را بردن گوشه ای و می گویند فقط به درد شهادت میخورید. غلط کردید؛ ما شهادت را برای مرگ می خواهیم نه الان. ما اول باید حقانیت خودمون را اثبات کنیم. برنامه هامون را اجرا کنیم. انشالله آخرش هم شهید شویم.

 حوزه بعدی که مطرح می کنن  اقتصاد آموزش و پرورش است. می گویند ما می توانیم از پتانسیل ها بین المللی کمک بگیریم. کمک بگیرید برای چه؟ ما یک سیستم آموزش و پرورشی داریم، امکانات، سخت افزاری و یک مدل نرم افزاری داریم. یک روح حاکم بر این مدل فکری داریم. الان تجهیزات کم داریم در آموزش و پرورش یا مدل فکری؟ چه چیزی کم داریم؟

سند 2030 اذعان به ناتوانی ایرانی است و نکته دردآور این است که مسئولین این حرف را می زنند. میشه ما در فرانسه پول بدهیم بگویم ما میخواهیم یک دبیرستان تاسیس کنیم در کشور شما که همه چادر بپوشند. هم امکانات میدهیم هم روح و مدل؛ میگذارند؟ قطعا نه. خب مگر آزادی بیان نیست؟ خب چرا نمی گذارند؟ خب بگذارند ما مدرسه بزنیم.

سوال بعدی، آقای روحانی و ظریف در نظام 2030 بوجود آمده؟ مطهری و علامه طباطبایی از نظام 2030 بیرون آمده؟ ما میگویید پذیرش نظام آموزش 2030 یعنی توهین به خودتون، ما و مردم به درک.

ما این مصادیق را نمی گوییم بعد می رویم در لفافه می گوییم این تضاد ایدئولوژیکی دارد. چرا اینقدر سختش می کنیم. ساده حرف بزنیم. امام(ره) چرا توانست مردم را بسیج کند؟ حضرت آقا چطور مردم را بسیج می کند؟ با ساده گویی. چطور می توان بسیج زدایی کرد؟ همین مغلق و مبهم صحبت کردن. الان همه کت و کلفت حرف میزنند. این اشتباه است. ببینید منتهی الیه خلقت در نگاه حضرت رسول چیست؟ قولوا لااله الا الله تفلحوا. بگویید لااله الا الله تا رستگار شوید.  با فلسفه خداشناسی شروع نمی کند که برهان نظم و خلف دارد. ساده می گوید. نه اینکه ما توان دفاع تئوریک نداریم. نه اینها دو تاست. ببینید آنها چه چیزی را هدف قرار داده اند؟جامعه ما را هدف قرار داده اند. جامعه ما باید مبانی تئوری داشته باشد که بتواند از مصادیق دفاع کند. اگر این مبانی نباشد از مصادیق نمی شود دفاع کرد. اگر مبانی تئوریک داشتیم حتما می توانیم از مصادیق دفاع کنیم؟ این هم دقیق معلوم نیست. شما نظام سازی کنید.

من سوالم این است که می گویند یکی از دستاوردهای بزرگ و سترگ 2030 اجتماعی کردن آموزش و پرورش است. یعنی هر کسی حق دارد فرزند خود را آموزش دهد؟ خب ما 90 سال برویم عقب تر، نظام آموزشی ما چگونه بود؟ هر کسی اختیار داشت فرزند خود را همانگونه که می خواهد آموزش دهد. خب این که مدل جدیدی هم نیست. پس چرا شما میخواهد جنس بنجل 100 سال قبل خودمان را به است دستاورد نوین و سترگ بشری به خودمان بندازید؟ بعد هم می گوییم به خیلی به روز است. شما خبر ندارید . خب باشد می شود کمی توضیح دهید؟ میگویند ما میخواهیم به توسعه انسانی در آفاق تمدن برسیم، خب حالا توضیح بدید ببینیم؟ خب می گوید ببین اول باید بی خیال دختر و پسرت بشی. میگوییم آقا می شود اول از خودت شروع کنی؟ نمی پذیرد. خب چرا می خواهی ما و مردم را به فنا بدهی؟ اول از خودت شروع کن بیا وسط.

مشکل امروز ما دفاع از عقلانیت است.این است که اثبات کنیم ما هم عقل داریم، ما هم می فهمیم، ماهم طرح و ایده داریم،‌ مدل فکری داریم ولی این طرح شما غیر عقلانی و دیوانگی است. ما سوال میکنیم که شما میگویید دختر در 9 سالگی توان مدیریت ندارد نمیتواند سرویس جنسی به همسرش بدهد، پس چرا باید آموزش ببیند؟

این مدل در تعارض کلی با نگاه ماست. یعنی اگر شما یک ساختار اومانیستی داشتید و یک ساختار الهی، این ساختار فکر دارد، این فکر مدل تولید می کند، مدل استراتژی می شود و این استراتژی برنامه دارد و این برنامه بچه من و شما را تربیت میکند. در این سند آمده حق ندارید بچه زیر 18 سال را در حوزه های دفاعی و امنیتی بکار گیری کنید. خب این مجسمه مجاهدان و شهدایی که در ابتدای خیابان شانزالیزه پاریس نماد شدند چند سالشونه؟ این نماد ملی شماست دیگر. به 18 رسیده بودند؟ نرسیده بودند. 

میشه بگید ارتش ذخیره و دفاعی کشورها سن بکارگیری عضوها در این ارتش ها چقدره؟ دفاع ملی یه چیزی مثل بسیج ماست.در همه کشورها هم هست. مثلا در دفاع ملی فرانسه که بین 16 تا 76 سال جذب می کند. در آموزش های این افراد بهشون قرآن یاد می دید یا قانون اساسی و سرودهای به شدت وطن پرستانه؟ پس شما هم که ایدئولوژی دارید! درسته یا نه؟ فقط ایرانی ها عقل ندارند که بیایند به 2030 عمل کنند؟ فقط شما ایدئولوژیک باشید؟ امریکا رو مثال میزنم، آقای جورج بوش قطب عالم امکان دوستان غربگرا میگوید: «گسترش دموکراسی با زور ولو بلغ ما بلغ»؛ عملیات برای آزادی.

سوال اینجاست که می شود ما برای گسترش ارزشهای الهی دست به جنگ و حمله بزنیم؟ حالا کی ایدئولوژیک تر است؟ ما یا آنها؟‌

دفاع از مرزهای سرزمینی و حوزه جغرافیای ایران یک اصل ملی است یا اسلامی؟ در هشت سال جنگ به کجا تعرض شد؟ به حوزه جغرافیایی و سرزمینی ما؛ ایدئولوژی زایی از آموزش و پرورش یعنی تخلیه بنیه راهبردی دفاعی کشور.  و این هموار کردن ورود داعش و امریکا و اسرائیل و هر جریان دیگری به داخل خانه هاست.

خلاصه در یک کلام: خروجی سند 2030 تبدیل متجاوز به مهمان و صاحبخانه است. چرا؟ این چه زمانی اتفاق می افتد؟ زمانی که اولا متجاوز خیلی سیاس و پیچیده است و دوم اینکه این صاحبخانه اذعان داشته باشد به اینکه من ناتوانم. اینجاست که سند 2030 مسیر را برای اذعان به ناتوانی صاحبخانه هموار می کند.

به نظرم این توجیه نیست، عجله هم نیست. جایگاه ارزش و ضد ارزش در ذهن این دوستان عوض شده. جای خوب و بد عوض شده. جای معروف و منکر عوض شده. جای زشت و زیبا عوض شده. مرد و نامرد عوض شده. هنجار و ناهنجار. یک عده ای دارند کلاغ را رنگ می کنند جای طاووس بفروشند. 2030 رنگ کردن کلاغ و قالب کردن جای طاووس است.

 این جریان توسط خودمان اتفاق افتاده است. جریان فکری ای که معتقد است باید ادغام شد در نظام بین المللی. جریانی که قائل است تاکید و تصریح هویت ایرانی، هزینه زاست. ماجراجوئی است. داد و بیداد کردن و دشمن تراشی است. می گویند من اگر بخواهم خودم باشم این خطرناک است. بعد می گوییم اسمش چیست؟ می گویند تعامل. خب مگر ما امروز در عرصه بین الملل قمه کشی و راه بندان می کنیم که باید برویم سمت تعامل؟ یک جا را بگویید که ما در 200 سال اخیر به آنجا زده باشیم.  خب این تعامل از کجا در می آید؟ دوستانی که از پافشاری بر ارزش های انقلاب ناراحت می شوند، مشکلشان چیست و از چه ناراحتند؟ جنایت دوستان در حق تاریخ ایران غیر قابل انکار است. سند 2030 یعنی استیضاح فرهنگی ایران.  اذعان به ناتوانی ایران و اینکه ایرانی هیچ چیزی ندارد. ایرانی نمی تواند.

من معتقدم ایرانی هم می تواند و هم سابقه بزرگی دارد. اگر محکم می ایستد و می گوید این نمیتواند بشود علت دارد. چون هم سابقه فرهنگی به لحاظ تاریخی دارد و هم هویت اسلامی دارد. دوستان به هر دوتا بیگانه اند. چه خیانت باشد و چه حماقت فرقی ندارد نتیجه  قطعی اش در جامعه یکی است و آن هم به فنا دادن ظرفیت های تمدنی ایران است. من معتقدم اینا بی عقلی می کنند.  امروز در ایران باید سپاه دفاع از عقلانیت شکل بگیرد.

و در پایان مجددا تاکید می کنم بچه های انقلاب باید به خودشان جرأت بدهند ساده حرف بزنند. این به معنای بی سوادی نیست. ساده بگویند. به ساده ترین شکل ممکن.