اخیرا مشاهده می کنیم با توجه به تشدید ترویج تفکر فمینیستی که با حضور زنان در عرصه های مختلف سیاسی شدت یافته و دارای حامیان قوی در سایر قوای کشور می باشند و تمام اینترنت و سایت ها و رسانه های عمومی و خصوصی را تحت سیطره و قبضه خود در آورده اند، قیل و قال های فمینیستی در داخل و خارج از کشور به راه افتاده است و هر کس تریبونی اختیار کرده و قبیح سرایی می کند.
در این میان خیل مردان سبک مغزی که برای امروز مردان بیچاره، خودسرانه نسخه می پیچند و فمینیست زده هستند به چشم می خورد. این مردان از زمان جا مانده، غالبا به روز نشده و با ذهنیت وضعیت زنان ۵۰ سال پیش و بی اطلاع از وضعیت قوانین به شدت زن سالارانه سالهای اخیر، هنوز هم جنسان خود را محکوم می کنند و تمامی حقوق را به زنانی می دهند که زشتی وضعیت آنها از حجاب گرفته تا حیای اجتماعی و مسئولیت پذیری در زندگی بر کسی پوشیده نیست!
اما زنانی هستند که در این میان بیشترین حنجره گشایی ها را کرده اند. مجال نام بردن از همه آنها نیست. اما می شود به یک ویژگی مشترک همه آنها اشاره کرد.
این زنان نسبت به زنان دیگر از آزادی بیشتری برخوردارند! فعالیت سیاسی دارند و بعضا در کسوت مراکز و فراکسیون زنان و از قماش فعالین حقوق زن هستند!
بیشترین فعالیت های اجتماعی را دارند. شغل های خوبی دارند. به راحتی از کشور خارج می شوند. هر چه بخواهند می نویسند و هر چه بخواهند می گویند.
و شوهری بر آنها نظارت نمی کند. یا شوهرشان مفقود و ربوده شده است، یا در قید حیات نیست و یا به آنها و اعمالشان اهمیتی نمی دهد.
اینان مصداق کامل نقض آیه ۳۴ سوره نساء هستند. بخاطر همین است که در بیانات و خواسته های فعالین حقوق زن هیچ ارزشی و هیچ حقی برای مردی که این همه بار مالی و مسئولیت را بر سرش می ریزند وجود ندارد.
رفته رفته دارند اختیارات و حقوق مرد را بر همسرش محدودتر و نابود تر می کنند.
از جمله آزاد ترین زنان به جز فعالین حقوق زن ، به قولی هنرمندان و بازیگران هستند! البته اینجا قصد نداریم به همه این جماعت چیزی را وصله کنیم. بلکه اینجا به مواردی اشاره می کنیم تا ثابت کنیم زن هر چه آزاد تر باشد، فمینیست تر است!
معتمد آریا:
سیمین (فاطمه) معتمد آریا بارها و بارها در جشنواره های جهانی بدون حجاب ظاهر شده است. موج تصاویر بی‌حجاب وی در سطح فضای اینترنت گواه این مدعاست و نقطه اوج رفتار غیر اسلامی این بازیگر، حضور بی‌حجاب در جشنواره برلین بود. ( این مراسم همزمان با ماه محرم بود.)
معتمد آریا چند سال پیش در مصاحبه ای عجیب با ” رادیو فردا ” اعلام کرده بود: «در سال های بعد از انقلاب، پیدایش سبک جدیدی در فیلمسازی که با حذف سه عامل” سکس، خشونت و شراب” همراه بود، عملاً سینمای ایران را از مهم‌ترین وجوه جاذبه در سینما محروم کرد».
وی که گویا فراموش کرده از دل سینمای بعد از انقلاب بیرون آمده و اگر موفقیتی کسب کرده آن را مدیون این سینما است در سال های اخیر از هیچ کوششی علیه کشور دریغ نکرده و همیشه سعی کرده تا با مصاحبه با رسانه های بیگانه علیه کشور مطالب ساختارشکنانه بیان کند.
مصاحبه با نشریه ایتالیایی “ایل مانیفستو”، و پاسخ وی به سوال این نشریه شاهدی بر این مدعاست؛ معتمد آریا در پاسخ به این سؤال که آیا با سانسور مخالف است، می گوید: «مسلماً! اما من موفق شدم که کلک بزنم. من در گیلانه، نقش مادری را بازی می کنم که پسرش را بغل می کند و می بوسد و لمس می کند. اما این کارها طبق قانون، ممنوع است و هیچ برخورد فیزیکی نباید بین زن و مرد صورت گیرد.»
همچنین وی در فیلم تبلیغاتی موسوی، سر یک میز، همراه با زهرا رهنورد و معصومه ابتکار درباره حقوق از دست رفته زنان ایرانی مطالبی عنوان کرد و بخش عمده گلایه وی این بود که “من اگر بخواهم تنهایی به شهرستان بروم، اجازه رفتن به هتل ندارم مگر اینکه یک مرد همراه من باشد! (تفکرات فمینیستی)!!!
گفتنی است پس از وقایع انتخابات سال ۸۸ معتمد آریا با دستبند سبز و ظاهری بی حجاب و زننده در جشنواره کن ظاهر شد تا ضمن نشان دادن بی اعتقادی به مقوله حجاب حمایت خود را از جریان فتنه اعلام کند.
برعهده گرفتن داوری جشنواره ضد ایرانی ابوظبی از دیگر فعالیت های معاندانه این بازیگر سینمای ایران به حساب می آید. جشنواره بین المللی فیلم ابوظبی در اقدامی مشابه جشنواره فیلم بیروت علیه ایران، از بهمن قبادی به عنوان داور بخش «افق های نو» و از «فاطمه معتمدآریا» به عنوان داور بخش کم اهمیت «نت پک» دعوت به عمل آورده بود.
آخرین شاهکار معتمد آریا حضور در مراسم اعطای جایزه «هانری لانگ لوا» فرانسه و بوسه دادن به مجری مرد مراسم در مقابل دیدگان جمعیت حاضر و در تیررس دوربین ها می باشد که تصاویری از این مراسم را به همراه تصاویری از حضور معتمد آریا در جشنواره تائور مینا، جشنواره کن و . . . در ادامه خواهید دید.
میلانی:
به گزارش حزب الله نیوز ،خانم میلانی در یادداشت خود در تایید و درست بودن فیلم آرگو نوشته :
«آرگو» که توانست جایزه بهترین کارگردانی را بگیرد، از نظر معیارهای فیلمسازی فیلم خوبی است اما درخشان نیست. من تصور می کنم امسال فیلم های درخشان زیادی در اسکار وجود نداشت به همین دلیل آرگو به دلیل موضوع ملتهبی که داشت، شانس بیشتری برای مطرح شدن داشت. من برخلاف عده ای که فکر می کنند این فیلم علیه سیاستمداران ایرانی ساخته شده و ایران ستیز است، چنین تصوری ندارم و فکر می کنم اگر سیاستی پشت ساخت این فیلم باشد، جهت عادی کردن روابط میان دو کشور است چراکه اگر هالیوود با قدرت تکنیکی و تخصصی که می شناسیم، بخواهد فیلم سیاسی علیه ایران بسازد، به سادگی می تواند این کار را انجام دهد. فیلم «آرگو» شاخصه های این نقطه نظر را ندارد و به جز دو صحنه غیرواقعی یعنی صحنه اعدام در خیابان و چند صحنه دیگر، فضای ملتهب آن روزها را ملایم نشان داده است. برای همین سیاسی کردن این جایزه ما را به واقعیت نمی رساند. برای قضاوت صحیح اول باید تمام فیلم های اسکار را دید. من بخش مهمی از این فیلم ها را دیده ام و آنها را نسبت به فیلم «آرگو» درخشان نیافتم. شاید فیلم «تارانتینو» شایستگی بیشتری به لحاظ سینمایی برای جایزه بهترین فیلم و کارگردانی داشت، اما باقی فیلم های رقیب، بهتر از «آرگو» نبودند.
به گزارش جوان نیوز آخرین ساخته فمینیستی میلانی با نام «فری کثیف» ، هنوز وضعیف ساختش مشخص نشده است. تهمینه میلانی نویسنده و کارگردان زن سالار، این زن سیاهنمای فمینیست نگر، یک سالی است از سینما و ساخت فیلم دور شده است.
تهمینه میلانی در پاسخ به این سوال که چرا از سینما و فیلم سازی دور شده اید، گفت: «جواب این سوال کاملا مشخص است و دوست ندارم در مورد آن صحبت کنم.»
او در پاسخ به این سوال که چرا دوست ندارید در مورد آن صحبت کنید، افزود: «دلایل من قابل چاپ شدن نیستند. دلم خیلی پر است و صفحه ها برای چاپ صحبت های من لازم است. اصلا دوست ندارم در این شرایط فیلم بسازم.»
تهمینه میلانی نویسنده و کارگردان زن سینمای ایران، اولین ساخته فمینیستی سینمایی اش با نام «بچه ها طلاق» توانست، جایزه بهترین فیلم اول را در جشنواره فیلم فجر از آن خود کند. میلانی فیلم های بسیاری را ساخت. از جمله فیلم های فمینیستی او می توان به «نیمه پنهان»، «دو زن»، «آتش بس» اشاره کرد.
تهمینه میلانی اخیرا مقاله ای تحت عنوان “زن که باشی” را نوشته بود که به شدت فمینیستی بوده و کاملا خارج از عقل و منطق است.
مثلا در یکجا گفته است خشونت نگاه هوس آلود مردی است که به بدن زن خیره می شود و او را دید می زند. در جای دیگر از همین نوشته گفته خشونت نگاه غضب آلود برادری است که به پسر همسایه که از پنجره روبرویی خواهرش را نگاه می کند را نگاه می کند و آنها را از عشق محروم می کند.
ببینید ما قصد نداریم کل آن نوشته مضحک فمینیسیتی را نقد کنیم که سراسر پر از هرزنگاری و تناقض است!
مثلا تناقضی که در همین جملات بالا به چشم می خورد این است که آیا نگاه پسر همسایه به خواهر کسی از پنجره احیانا همان نگاه هوس آلود مردی نیست که خود خشونت بود؟
جالب اینجاست که این مقالات و من جمله فیلم هیس دختران فریاد نمی زنند به عنوان پس زمینه ای است برای لایحه هشتاد و چند ماده ی پیشگیری از خشونت بر علیه زنان و کودکان در حال پاسکاری و دل و قلوه دادن بین فراکسیون زنان مجلس و مرکز زنان ریاست جمهوری و گرفتن مشاوره از حقوقدانان فمینیست است!
بقیه:
می توانید موارد زیادی را نام ببرید که اگر بخواهیم نام ببریم در این مجال نمی گنجد! کافی است بیوگرافی و زندگینامه آنها را ببینید تا به این اشتراکات بین آنها پی ببرید. که چیزی که همه آنها در آن مشترکند و بی برو برگرد شامل همه می شود همین آزادی کامل و بدون نظارت و اختیار مرد است!