زن های قصه بیداری همه تنهایند و ترنگ به عنوان زنی که اصطلاحا سنتی است و از جامعه عقب مانده روستا آمده تنهاترین. یک بررسی ساده در مورد زنانی که در این سریال دیده می شود نشان می دهد که همه مورد ستم یک مرد قرار گرفته اند مردانی که حتی اگر مثل عمو فاضل مرد خدا باشند بازهم به خاطر مادر شدن ترنگ به او سیلی می زنند. (حتی اگر خود عمو فاضل خود عقد ترنگ را خوانده باشد.)
و شاید بدترین نکته این سریال همان دروغیست که ستایش هم بر پایه آن بنا شد. “در صورتیکه پدر بمیرد بعد از هفت سالگی حضانت فرزند به جد پدری واگذار می شود” این دروغ بزرگ که واقعا مسئولین صدا و سیما باید پاسخگوی آن باشند فقط و فقط به درد مظلوم نمایی فمینست فامی می خورد که قانون را هم بر ضد زنان می داند.
پی‌نوشت:
۱_ بروید جستجو کنید حق حضانت با والدین است و این حق از آن ها سلب شدنی نیست یعنی این همه فیلم و سریال که به این بهانه ساخته شده کشک!
۲_ نمی دانم بابا ننه‌ی این هایی که جامعه را اینطور نشان می دهند با هم چه جور زندگی می کردند که ایران و اسلام عزیز را اینطور سیاه دیده اند و نشان می دهند. اما من در همان جامعه زندگی کردم و هیچگاه ندیدم زنانش نیاز به یک بیداری فمینستی احمقانه داشته باشند. زنانی که دوشادوش مردانشان چه در جامعه و چه در خانه به چرخاندن چرخ زندگی اعتقاد داشتند. زنانی که مردان و پسرانشان را به جنگ فرستادند و خود با غول زندگی و همین روشنفکر نماها جنگیدند.