تا اسم یارانه مطرح میشود مردم یاد کالاهای ارزان قیمت دولتی میفتند. البته بگذریم که دیگر این اجناس هم در حال انقراض است. در دولت قبل به اسم باز توزیع یارانه نقدی گران میشد و در این دولت با شیب ملایم گران میشود و در مقابل یارانه های قبلی هم با شیب ملایم حذف.
به هر حال همیشه دولت به مردم یارانه نمیدهد. برخی مواقع مردم به دولت یارانه میدهند. اقلامی هست که زیر قیمت بازار از سوی مردم به دولت ارائه میشود که اتفاقا بسیار گرانقیمت است. یکی از مهمترین این اقلام، عمر جوانان است که در ساختار ناکارآمد سربازی در اختیار نیروهای نظامی قرار داده میشود.
نیروهای نظامی در ایران بر اساس سنت باقیمانده از حکومتهای گذشته و البته هنوز بومی و اسلامی نشده، همچنان ۲ سال از گل عمر جوانان کشور را در سربازیها یارانه میگیرند! البته اصل اینکه تمامی مردان جامعه باید آموزش نظامی ببینند و برای دفاع از کشور آماده باشند، مورد قبول همگان است. اما مشکل از اینجاست که بجای آموزش کارا و مستمر، آموزش مقطعی و البته عمدتا غیر کاربردی در ابتدای دوره سربازی ارائه میشود و بعد از آن سرباز به خدمت رایگان (تقریبا رایگان) در نهادهای نظامی مشغول است. نگهبانی در برجها (که با وجود دوربین مدار بسته در دنیای فناوری مترود شده)، پاس دادن در مقابل دستشوییها و رستورانها و در موارد دیگر انجام امور گِل، خرید، نظافت و ارائه خدمات در نقش آبدارچی و در بهترین حالت خدمات تایپ و رانندگی افسران از جمله مهمترین این موارد است. واقعا اگر بجای این بیگاریها جوانان مدت محدودی به نگهبانی از مرزها مشغول شوند آنوقت مجال برای پارتیبازی برای تعیین محل خدمت در پایتخت و مراکز فرماندهی (همان خدمات بیگاری آسان) فراهم نمیشد و در مقابل طول خدمت از ۲ سال به یک دوره عملیاتی حداکثر ۳ تا ۶ ماه در مرزها خلاصه میشد.
سالهاست که تحول در نظام سربازی از سوی مسئولان عالی رتبه کشور مطالبه میشود و سالهاست که این موضوع با کندی زاید الوصفی از سوی دست اندر کاران (به ظاهر مطیع) پیش میرود. به هر حال اکنون مدبران دولت تدبیر نیز چشم طمع به بهره برداری رایگان از جوانان سرباز برای جبران هزینه‌ها در سالهای رکودی پیش رو (به دلیل کاهش بیشتر قیمت نفت) دوخته اند! استدلال نیز مشخص است؛ چه اشکالی دارد به جای هزینه مستخدم و آبدارچی در ادارات دولتی از نیروی سرباز استفاده شود!!!
این فکر مدبرانه فعلا در ماده ۳۶ لایحه تنظیم برخی از احکام برنامه‌های توسعه کشور از سوی جناب نوبخت به مجلس ارائه شده است. لایحه ای که هنوز رسیدگی نشده و در روزهای آینده به صحن خواهد آمد.
«ماده ۳۶ – در زمان صلح با تایید ستاد کل نیروهای مسلح، قسمتی از نیاز دولت، شهرداری‌ها و دهیاری‌ها به نیروی انسانی با استفاده از خدمت مشمولان وظیفه مشروط به عدم ورود آسیب به آمادگی رزمی کشور و پس از گذراندن دوره آموزش نظامی تامین می‌گردد. نیاز دولت، شهرداری‌ها و دهیاری‌ها از طریق وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به ستاد کل اعلام میشود.»
http://www.rajanews.com/news/232713
به هر حال همیشه دولت به مردم یارانه نمیدهد. برخی مواقع مردم به دولت یارانه میدهند. اقلامی هست که زیر قیمت بازار از سوی مردم به دولت ارائه میشود که اتفاقا بسیار گرانقیمت است. یکی از مهمترین این اقلام، عمر جوانان است که در ساختار ناکارآمد سربازی در اختیار نیروهای نظامی قرار داده میشود.
نیروهای نظامی در ایران بر اساس سنت باقیمانده از حکومتهای گذشته و البته هنوز بومی و اسلامی نشده، همچنان ۲ سال از گل عمر جوانان کشور را در سربازیها یارانه میگیرند! البته اصل اینکه تمامی مردان جامعه باید آموزش نظامی ببینند و برای دفاع از کشور آماده باشند، مورد قبول همگان است. اما مشکل از اینجاست که بجای آموزش کارا و مستمر، آموزش مقطعی و البته عمدتا غیر کاربردی در ابتدای دوره سربازی ارائه میشود و بعد از آن سرباز به خدمت رایگان (تقریبا رایگان) در نهادهای نظامی مشغول است. نگهبانی در برجها (که با وجود دوربین مدار بسته در دنیای فناوری مترود شده)، پاس دادن در مقابل دستشوییها و رستورانها و در موارد دیگر انجام امور گِل، خرید، نظافت و ارائه خدمات در نقش آبدارچی و در بهترین حالت خدمات تایپ و رانندگی افسران از جمله مهمترین این موارد است. واقعا اگر بجای این بیگاریها جوانان مدت محدودی به نگهبانی از مرزها مشغول شوند آنوقت مجال برای پارتیبازی برای تعیین محل خدمت در پایتخت و مراکز فرماندهی (همان خدمات بیگاری آسان) فراهم نمیشد و در مقابل طول خدمت از ۲ سال به یک دوره عملیاتی حداکثر ۳ تا ۶ ماه در مرزها خلاصه میشد.
سالهاست که تحول در نظام سربازی از سوی مسئولان عالی رتبه کشور مطالبه میشود و سالهاست که این موضوع با کندی زاید الوصفی از سوی دست اندر کاران (به ظاهر مطیع) پیش میرود. به هر حال اکنون مدبران دولت تدبیر نیز چشم طمع به بهره برداری رایگان از جوانان سرباز برای جبران هزینه‌ها در سالهای رکودی پیش رو (به دلیل کاهش بیشتر قیمت نفت) دوخته اند! استدلال نیز مشخص است؛ چه اشکالی دارد به جای هزینه مستخدم و آبدارچی در ادارات دولتی از نیروی سرباز استفاده شود!!!
این فکر مدبرانه فعلا در ماده ۳۶ لایحه تنظیم برخی از احکام برنامه‌های توسعه کشور از سوی جناب نوبخت به مجلس ارائه شده است. لایحه ای که هنوز رسیدگی نشده و در روزهای آینده به صحن خواهد آمد.
«ماده ۳۶ – در زمان صلح با تایید ستاد کل نیروهای مسلح، قسمتی از نیاز دولت، شهرداری‌ها و دهیاری‌ها به نیروی انسانی با استفاده از خدمت مشمولان وظیفه مشروط به عدم ورود آسیب به آمادگی رزمی کشور و پس از گذراندن دوره آموزش نظامی تامین می‌گردد. نیاز دولت، شهرداری‌ها و دهیاری‌ها از طریق وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به ستاد کل اعلام میشود.»
http://www.rajanews.com/news/232713